Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2020

Ποιήματα του εργαστηριού 4.12.2020

 

Ποιήματα του εργαστηριού 4.12.2020




Τα παράθυρα

Υπάρχουν παράθυρα εικονικά

Όμως και πραγματικά.

Τι φέρνει όμως ευτυχία;

Το μπλε φως της οθόνης

Ή το φως του ήλιου.

Δεν αξίζει ένα εικονικό σύμπαν,



Η ζωή δεν είναι βιντεοπαιχνίδι.

Το ψέμα δεν πρέπει να κερδίσει,

Η φύση πρέπει να σε τραβάει κοντά.

Ευτυχία είναι ο ήχος της βροχής,

Του κύματος, του αγέρα.

Δεν κοστίζει κάτι.

Γύρνα μόνο το βλέμμα

Προς το σωστό παράθυρο

Γιανούλια Χριστίνα



Β' 



Τα ποιήματα

    1

    ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ ΤΟ

2020, ΠΕΡΝΑΜΕ

ΣΤΟ 2021!!


2

    Τα χρηστούγεννα λέω

λεω να στολίσω

εμένα.

Μου ανάβουν

εύκολα τα

λαμπάκια

τελευταία. -----ΚΆΠΟΙΟΣ ΕΊΠΕ!!


Βαγγέλης Κορμός



                                                            Γ'


Everyday it starts the same way
There is no difference
I feel like i am trapped
I want to go out but i cant
I want to help but i cant
I want to leave but i cant
I want to stop but i cant


Νικηφόρος Καψώτης



                                                              Δ'


Γενναίος είναι εκείνος που στέκεται στην πρώτη γραμμή

Γενναίος εκείνος που μάχεται μέχρι την τελευταία στιγμή

Γενναίος αυτός που αψηφά το άδικο και το κακό

Γενναίος αυτός που φέρνει στο σκοτάδι το φως

Γενναίος όποιος κατέχει αλήθεια και γνώση

Γενναίος όποιος την απόρριψη έχει νιώσει

Γενναίος αν πέφτει και αν νικιέται

Γενναίος αν στα πόδια του πάλι κρατιέται

Γενναίος θα είσαι εσύ και εγώ

Είναι η δύναμη που κρύβεις καιρό

Καπίρη Μαρία Γ-3’

                                                            


                                                      Ε'




Μένουμε σπίτι, γιατί όσο δεν πάμε πουθενά

τόσο λιγότερα κρούσματα θα έχουμε στη χώρα.

Δυστυχώς λίγοι τα καταπατούν και οι άλλοι απορούν.

Σε αυτούς πρέπει να πούμε πως αν κολλήσουμε σε κάποιον άλλο τον ιό

θα υποφέρει.

Ας σκεφτούμε και τον συνάνθρωπο και όχι μόνο τον άνθρωποι

που βλέπουμε στον καθρέφτη.

Μαρίνα Βασιλοπούλου





                                                     ΣΤ'



Διανύουμε μια περίοδο που είναι ασυνήθιστη στη ζωή μας μέχρι τώρα. Λόγω ενός απειλητικού ιού είμαστε αναγκασμένοι να είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι, μακριά από τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αδυνατώντας να έχουμε μια φυσιολογική επαφή με το κοντινό μας περιβάλλον. Όταν συντρέχει λόγος για να βγούμε έξω, θα πρέπει να φοράμε μάσκα, ώστε να αποτρέψουμε τη μετάδοση του ιού, και όταν γυρίζουμε στο σπίτι να πλένουμε τακτικά τα χέρια μας.

Ωστόσο κάποιοι άνθρωποι δεν πιστεύουν στον ιο και αρνούνται να ακολουθήσουν τα μέτρα προστασίας.

Αν και πολλοί αρχίζουν να συνηθίσουν στη νεά πραγματικότητα, εύχομαι να βάλλομαι σύντομα ένα τέλος στη μετάδοση του ιού και να επιστρέψουμε στην παλιά φυσιολογική μας ζωή.

Νεκταρία Μανή