Μιχάλης Πάτσης
Η αντιγραφή στις απαντήσεις των μαθητών
Οι μαθητές για να απαντήσουν στα μαθήματα της ημέρας συνήθως βοηθιούνται από κάποιο βοήθημα που υπάρχει για το κάθε μάθημα. Πολλές φορές σε απαντήσεις απλές που θα μπορούσαν να απαντήσουν με τη βοήθεια της δικής τους σκέψης εξαναγκάζονται να καταφεύγουν σε βοηθήματα και αντίστοιχα βιβλία. Σε πολλές χώρες αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, στην Αμερική (πρόβλημα cheating) για παράδειγμα το 65% των μαθητών Λυκείων δεν απαντά μόνο του στις απαντήσεις και το 58% των μαθητών προβαίνει σε αυτό που λέγεται λογοκλοπή, δηλαδή χρησιμοποιεί απαράλαχτα την ξένη γνώση χωρίς να κάνει κάποια αναφορά στην πηγή.
Αν και τα προβλήματα διαφέρουν από χώρα σε χώρα, φαίνεται πως πρέπει να αποδεχθούμε πως όταν ο μαθητής απαντά μόνος του στις ερωτήσεις, έχει σίγουρα ο ίδιος καλύτερα αποτελέσματα στην εξέλιξή του και στην αυτοβελτίωσή του. Ο καθηγητής αυτό θα πρέπει να έχει σαν στόχο, να ωθεί το μαθητή να απαντά μόνος του.
Έχω παρατηρήσει πως μαθητές που καταπιάστηκαν μόνοι τους με προβλήματα και με ερωτήσεις που τους είχα δώσει, ακόμα και αν, και σε πολλές περιπτώσεις έκαναν λάθη, στο βάθος χρόνου είχαν σπουδαία αποτελέσματα οι ίδιοι. Μου έτυχε μαθητές να διαβάζουν ένα βιβλίο και να μην το καταλαβαίνουν πλήρως, αυτό να φαίνεται στο δοκίμιο που τους ζητώ να γράφουν γι' αυτό, όμως αυτοί οι μαθητές να πέρασαν ύστερα στις καλύτερες σχολές των πανεπιστημίων. Τα συμπεράσματα δύο: να δίνουμε στους μαθητές ασκήσεις που δεν μπορούν εύκολα να αντιγράψουν, και δεύτερο να τους ωθούμε να εργάζονται μόνοι. Να τους ενισχύουμε ακόμα και αν απαντούν λάθος, γιατί σε μια τέτοια διαδικασία θα μάθουν να μαθαίνουν και θα μάθουν να προσφέρουν κάτι νέο.
Όμως το πρόβλημα παραμένει. Οι εργασίες είναι πολλές, είναι έτοιμες, ο μαθητής πρέπει να βρει άμεσα απαντήσεις για να τις γράψει και να τις παραδώσει στον παιδαγωγό. Τι μπορεί να γίνει; Πρέπει ο μαθητής να μάθει πως όταν διαβάζει μια απάντηση σε ένα βοήθημα να μην την παρουσιάζει έτσι ακριβώς. Να ασκηθεί να διαβάζει το βοήθημα σαν βιβλίο που θα το κρίνει, θα το αξιολογήσει και θα πάρει για τον εαυτό του όποια απάντηση αυτός μπορεί να βελτιώσει από εκεί. Αν ο μαθητής δεν βελτιώνει, δεν αλλάζει, δεν βάζει στη δική του σκέψη σε ό,τι διαβάζει, αν δεν το αναπτύσσει, αυτό είναι πολύ αρνητικό για την γνωστική του πορεία. Κάποια στιγμή θα αποβεί μοιραίο για τον ίδιο, για την εκπαίδευση, για την ομαλή εξέλιξη των γενεών.
Βέβαια σε αυτό μπορεί και πρέπει να βοηθήσει ο εκπαιδευτικός ή οι εκπαιδευτικοί να δίνουν περιορισμένο αριθμό εργασιών ο καθένας, ίσως δύο η τρεις στο μάθημα.
