Θέμα ποιήματος: Θάνατος
Γλυπτό από το μουσείο του Κεραμεικού
Λυδία Γεωργιλή
Υφαίνουν οι αράχνες τον ιστό της ζωής και τον κόβουν
όταν εκείνες δουν τη τελευταία σταγόνα,
η ίδια σταγόνα από τα δάκρυά σου που πέφτουν όταν αντικρίζεις τον θάνατο·
τον θάνατο που απρόσμενα θα έρθει να σε πάρει,
σαν ξαφνική μπόρα σε ηλιόλουστη ημέρα
αυτό το υπέρτατο αγαθό της ζωής χάνεται, έτσι, ξαφνικά
και κανείς δε μπορεί να το εμποδίσει
και η απώλεια με γεμίζει με θλίψη
Μάριος Κατσούλης
Ηλικία, θάνατος και φαντάσματα.
Το πνεύμα της ελπίδας με έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό.
Είχα κοιτάξει το ρολόι στον τοίχο,
περίμενα το δείκτη του να στραφεί σ’εμένα.
Αντικρίζω τον θάνατο, τον κοιτώ κατάματα
και τον καλώ να έρθει να με πάρει
ως να με απελευθερώσει από κάθε πόνο, δυσκολία
να με απελευθερώσει από όλες τις αφόρητες σκέψεις που με στιγματίζουν καθημερινά.
Είναι η μόνη λύτρωση; Η μόνη λύση στη δυστυχία;
Το να πεθάνεις και να σταματήσεις να υπάρχεις είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα (…)
(
Στάμου Αικατερίνη-Στυλιανή
Οι ακτίνες του ηλίου πέφτουν πάνω στα μνήματα.
Η λέξη μητέρα είναι χαραγμένη σε πέτρα
και ένα πλάσμα, που δεν μοιάζει με άνθρωπο κλαίει πάνω στον τάφο κουλουριασμένο:
“Δάκρυ πικρό και διάφανο πότε θα στερέψεις;!”
Θρηνεί δίχως σταματημό για το χαμό της,
χαμό που άφησε άδεια τη ψυχή,
χαμό απροσδιόριστο, που κανείς δεν έχει το ψυχικό σθένος να ελέγξει.
Τα πουλιά κελαηδούν στα δέντρα, το κύμα σκάει ήρεμα στην ακροθαλασσιά και ο σεβντάς μιας μάνας πνίγεται ήσυχα, σωπαίνει στης φύσης την ομορφιά.
Ελευθερία Αθανασίου
“Ρεκβιέμ της στέψης” ένας ουσιαστικός θάνατος
η σκοτεινότητα του νου
ο μεγάλος ισοπεδωτής, η θέληση για θάνατο
η μελωδία, ανατριχιαστική, γεμάτη φωνές ξεψυχισμένες
από μια εποχή βυθισμένη στο σκότος
μα πλέον η μελωδία ηχεί στα αφτιά μου σαν πανηγυρική μουσική
το ξέρω πως η ώρα μου πια έχει έρθει, και τώρα περιμένω
Αναστάσης Κανελλόπουλος
Ίσως δεν είναι τιμωρία, ίσως είναι κανόνας, αγαθό·
Η ζωή εγκυμονεί απρόβλεπτες καταστάσεις·
έτσι τα φέρνει η μοίρα, γι’αυτό ζήσε όσο μπορείς.
Και όταν η ώρα σου φτάσει μην το αποφύγεις, δεν έχεις καμία επιλογή.
Είναι γαλήνη για όλες τις δυσκολίες που απέτυχαν να σε λυγίσουν,
είναι η λύτρωση από τον πόνο της ζωής.
Μαρκέλλα Φούτρη
Ζήσε τη ζωή σου,
δε θα’χεις για πολύ αυτή την ευκαιρία
μην την βλέπεις σαν αγγαρεία,
φρόντισε για την ηδονή σου
μην αναλλώνεσαι σε πράγματα με μηδαμινή σημασία,
μην καταναλώνεις λαίμαργα τις καραμέλες της ζωής,
απόλαυσε τη κάθε στιγμή, ζήσε τη κάθε μέρα
μπορείς να ζήσεις με αξιοπρέπεια, αλλά δε μπορείς να πεθάνεις μαζί της
θυμήσου ποιος ζει, αναπνέει, μην υπάρχεις απλά·
δεν έχεις χρόνο για απλότητα
και να μη ζεις για κανέναν άλλον, παρά μόνο για τον εαυτό σου
Βάλια Δάγιου
Βλέπω ένα φως που με τυφλώνει.
Το κρύο τσούζει απαλά το ανέκφραστο πρόσωπό μου.
Κάποιος με πλησιάζει, φοβάμαι μη με φτάσει,
γιατί γνωρίζω μετά τι ακολουθεί
θα βρεθώ σε μια κατάσταση που γυρισμό δεν έχει·
η βάρκα σκοτεινή και ο βαρκάρης μαύρος
δεν νομίζω ότι αυτό θα αλλάξει ποτέ, δε θέλω να δω κανέναν
