Λογοτεχνικό εργαστήρι 1ου Λυκείου Νέου Ηρακλείου
Ποιήματα για την
ελευθερία και την ιστορία
Βάλια Δάγιου
Οι πύλες κλειστές,
και πίσω κρυμμένα
κινήματα στάσεις και πάθη
Όταν αλλάζουν τα δεδομένα
Τι μπορεί ο καθένας να κάνει
Αβοήθητος στην παθητικότητά του
Να φωνάξει ακόμη κι αν του κόψουν τη φωνή
Να βλέπει χρώματα και μελωδίες αληθινές
Άνοιξε τις πύλες για στιγμές μοναδικές
Μαρκέλλα Φούτρη
Θυμήσου, ποτέ να μην ξεχάσεις
και διατήρησε σαν θησαυρό, προστατευμένο
μες την καρδιά και στο μυαλό σου
και βγες έξω, φώναξέ το
άσε τη φωνή σου να φύγει με τον άνεμο
πάνω απ’ τα άστρα να ταξιδεύσει
και να φωλιάσει στις ψυχές τους.
Στάμου Κατερίνα
Γραμμένο στα βιβλία της ιστορίας,
είναι μια λέξη που αντηχεί περισσότερο από τις
άλλες
Σπρώχνει τις συλλαβές να τραγουδήσουν για την
ελευθερία
Ανοίγει πύλες μαγικές μέσα από τις λέξεις τον
χρόνο να γυρίσεις
Και να ακούσεις τι έχουν αυτές οι λέξεις να
σου πουν
Να τίς μάθεις καλά, και εσύ να τις
τραγουδήσεις
Ελένη Βουρλιδάκη
Στα θρανία μαθαίνουμε για αγώνες σημαντικούς
Για μάχες που δεν παλέψαμε, δεν τις ζήσαμε
αλλά μέσα απ’ αυτές εμείς ζήσαμε
και έπειτα να ξαναζήσουμε στο μέλλον
ιστορίες νικητών και χαμένων
Η αντιπαράθεση μεταξύ ιστορίας και πολιτισμού
Σελίδες σκονισμένες σε βιβλία ερμητικά κλειστά
ή βιβλία τυπωμένα σε θρανία ανοιχτά
.
Αναστάσης Κανελλόπουλος
Το πάθος για την απελευθέρωση μιας άλλης
εποχής
Ζεί ακόμα σήμερα στου ελεύθερπυ ανθρώπου την
ψυχή
Εικόνες ξυπνούν, συναισθήματα ζούν για στιγμές
που δεν υπήρξαν στη ζωή μας
Μάθε άνθρωπε να πολεμάς και να αγωνίζεσαι
για να παίρνεις στα χέρια σου την ελευθερία
που σου ανήκει
το πιο πολύτιμο απ’ τα αγαθά, για αυτήν να
πολεμήσεις.
Μάριος Κατσούλης
Υπάρχει μια στιγμή σε κάθε ονειρεμένο κήπο,
που ο ήλιος δεν τον βλέπει
Μια σκιά που βλάπτει τα χορτάρια και κλέβει τα
χρώματα της πεταλούδας
Ποιος θα φωτίσει τον τον κήπο και ποιος θα
χαρίσει χρώματα στις πεταλούδες;
Αυτός που ξέρει και διαβάζει, αυτός που
μαθαίνει κι ακούει
αυτός που νοιάζεται την ιστορία να μάθει, για
όλα τα άνθη , τα λουλούδια του παρελθόντος
για όλες τις δάφνες που γίνονται στεφάνια
Σμαράγδα Παππά
Κόβουμε τη γλώσσα μας για να μη μιλήσουμε,
Κλείνουμε τα μάτια σαν να κάνουμε πως δεν
βλέπουμε
Γιατί παλεύουμε, γιατί υπάρχουμε αν όχι για
την ελπίδα
Παλεύουμε για τις επόμενες γενιές,
να έχουν κάτι να διαβάζουν, να λένε, να
θαυμάζουν
να έχουν κάτι για να ζήσουν, για κάτι να
προσπαθήσουν
Κάτι νέο το οποίο ξανά θα πρέπει να
διεκδικήσουν
Όπως κάποτε κάποιοι άλλοι πολέμησαν
Έτσι θα πρέπει να πολεμήσουν
Για να νιώσουν στιγμές που δεν αγγίζει η δική
τους φαντασία
