ΔΙΗΓΗΜΑ

ΜΑΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΕΥΦΡΑΙΜΙΔΗΣ

Ένα όνειρο, δύο παιδιά, μια φιλία

Όνειρα,διάφορες ψευδαισθήσεις,καταστάσεις που παρ’ όλη την ικανότητα τους να μας σημαδεύουν,εξακολουθούν να είναι απλά……ΌΝΕΙΡΑ!
Σε αυτά,γνωρίζουμε πρόσωπα,άτομα απόλυτα άγνωστα,όπου σπάνια έχουν κάποιο ρόλο να παίξουν και στην προσωπική μας ζωή. Ωστόσο,εξαίρεση αποτελούν ο Ιπποκράτης και ο Troy,δυο 15χρονοι νεαροί από διαφορετικά κράτη,όπου χάρη στα όνειρά τους,η απόσταση δεν αποκλείει την επικοινωνία τους.

Ήταν ένα ήσυχο,σύνηθες βράδυ,ο Ιπποκράτης έπρεπε να πιει το γάλα του και ύστερα να πλύνει τα δόντια του,ώστε να πάει για ύπνο. Αφού πλένει τα δόντια του,κοιτάει τον εαυτό του στον καθρέφτη και λέει:

«Ουφφ…..άλλη μια νύχτα όπου θα κυλίσει σαν νερό. Απλά θα κοιμηθώ και θα σηκωθώ για να πάω σχολείο..ΚΛΑΣΣΙΚΑ»!!

Κατόπιν, πηγαίνει στο κρεβάτι του,σκεπάζεται και κλείνει τα μάτια του. Έτσι απλά όπως έκλεισε τα μάτια του,τα ανοίγει.Μόνο που αντί να αντικρίζει το ταβάνι,αυτή τη φορά παρατηρεί ότι βρίσκεται σε μια πόλη,πρωτόγνωρη τελείως για εκείνον. Το μόνο που μπορεί να ακούσει,είναι τα αμάξια στους δρόμους και τις συζητήσεις ποικίλων ανθρώπων στο κινητό. 

Περιπλανιέται λίγο στην πόλη και ενώ απλά ατένιζε το μέρος,την προσοχή του τραβάει ένα παιδί με καστανά μαλλιά,κάστανα μάτια,σχετικά ψηλό (γύρω στο 1,75) ντυμένο με τις πιτζάμες του, να περπατάει προβληματισμένο μπερδεμένο,όπως δηλαδή και ο ίδιος.

«Ποιο είναι αυτό το παιδί και γιατί η ενδυμασία του και ξίφη του διαφέρει από αυτή των υπολοίπων ανθρώπων εδώ γύρω;»,αναρωτιέται ο Ιπποκράτης.

Αποφασίζει λοιπόν να πλησιάσει τον νεαρό. Κατευθύνεται προς εκείνον και εξαιτίας του ύψους του,που είναι γύρω στο 1,59,αποφασίζει να σκουντήσει τον νεαρό στον ώμο. Αφού λοιπόν γυρνάει ο νεαρός όταν τον σκουντάει,ο Ιπποκράτης αρχίζει να του απευθύνεται.

Ιππ.: Εμμ…γεια

Νεαρός: Εμμ…γεια…Συγγνώμη, θα μπορούσες να μου εξηγήσεις πού ακριβώς βρίσκομαι; Επί τη ευκαιρία,ποιος είσαι;Σε γνωρίζω από κάπου;

Ιππ.: Χαχαχαχαχαχα, όχι πρώτη φορά σε βλέπω. Μην ανησυχείς. Κι εγώ στην ίδια αλλόκοτη κατάσταση με εσένα βρίσκομαι.

Νεαρός: Είμαι μπερδεμένος φιλαράκο.Τι είναι αυτό το μέρος;Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι εμένα να κλείνω τα μάτια μου για να ξυπνήσω το πρωί να πάω σχολείο.

Ιππ.: Μα το θεό κι εγώ το ίδιο ακριβώς μεγάλε.Να σε ρωτήσω,πώς ονομάζεσαι;

Την στιγμή που είναι έτοιμος να ανταποκριθεί ο νεαρός,πριν προλάβει να βγάλει μιλιά,ο μόνος ήχος που φτάνει στα αυτιά του Ιπποκράτη,είναι αυτός από το ξυπνητήρι. Είχε ήδη ξημερώσει και ήταν η ώρα για να ετοιμαστεί για το σχολείο. Μόλις έφτασε στο σχολείο του,κάθισε μόνος του στο παγκάκι παρακολουθώντας τα υπόλοιπα παιδιά με τις παρέες του σκεπτόμενος ταυτόχρονα εκείνο το όνειρο που είδε την την νύχτα.

«Τι ήταν αυτό το όνειρο;Ποιος ήταν αυτός ο νεαρός,πώς βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση με εμένα,γιατί μίλησα συγκεκριμένα με αυτόν και προπάντων,γιατί ήταν τόσο αληθινό»;

Αυτές οι σκέψεις τον κατάτρεχαν καθ’όλη τη διάρκεια των διδακτικών ωρών.

Μεχρι πρότινος δεν είχε δει κανένα παρόμοιο όνειρο ο Ιπποκράτης. Αυτό το όνειρο περιτριγύριζε τον εγκέφαλό του όλη μέρα. Μέχρι που βράδιασε,αποφάσισε να το ξεχάσει και να πάει για ύπνο. 

Πού να ήξερε όμως τι θα ακολουθούσε. Μόλις άνοιξε το τα μάτια του για άλλη μια φορά αντί να αντικρίζει το ταβάνι,έβλεπε την ίδια πόλη που είχε δει το προηγούμενο βράδυ.

Ο Ιπποκράτης ήταν τελείως μπερδεμένος.«Γιατί ξανά βρίσκομαι σε αυτήν την τοποθεσία;»,ρώτησε τον εαυτό του. Αφού αποφασίζει λοιπόν να κοιτάξει λίγο περισσότερο γύρω του,βλέπει τον ψηλό νεαρό στο απέναντι πεζοδρόμιο. Δίχως χάσιμο χρόνου,περνάει το πεζοδρόμιο και συνεχίζεται ο διάλογος.

Ιππ. : Τι γίνεται, πώς βρέθηκες πάλι εδώ;

Νεαρός: Δεν γνωρίζω φιλαράκο,έχω πολλές απορίες. Χθες,την στιγμή που ήμουν έτοιμος να σου αυτοσυστηθώ με ξύπνησε το ξυπνητήρι για το σχολείο. Τέλος πάντων,ονομάζομαι Troy. Εσύ;Πώς ονομάζεσαι;

Ιππ.: Αρχικά, λέγομαι Ιπποκράτης, χαίρομαι που σε γνωρίζω.Κι εμένα ακριβώς το ίδιο πράγμα μου συνέβη χθες. Τι να πεις; Επιπλέον, λέγεσαι Troy,ε; Περίεργο όνομα,δεν μου ακούγεται ελληνικό.

Troy: Ναι, ζω στην Αγγλία με τους γονείς μου.Οι γονείς μου κατοικούσαν κάποτε στην Ελλάδα, όμως ήρθαν εδώ για να βρουν μια καλύτερη δουλειά.

Ιππ.: Μάλιστα….Εγώ ζω στην Αθήνα με την μητέρα μου και την μικρή μου αδελφή την Κωνσταντίνα. Άσχετο Troy,πόσων χρόνων είσαι;

Troy: Είμαι 15 ετών φίλε μου. Κι εσύ κάπου εκεί να υποθέσω;

Ιππ.: Ναι κι εγώ το ίδιο. Τι σύμπτωση!Τέλος πάντων,εσύ πώς πέρασες την μέρα σου,βγήκες με κανέναν φίλο σου ή κάτι σχετικό;

Νεαρός: Βαρετά μωρέ, φαΐ,σχολείο,ύπνος. Ποικιλία απ’ ο,τι βλέπεις. Και όχι,δεν κάνω παρέα με κάποιο παιδί για να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Οπότε καταλαβαίνεις.

Ιππ.: Εντάξει, αν θες μπορείς να κανείς παρέα με εμένα. Ούτε εγώ έχω φίλους ιδιαίτερα να σου πω την αλήθεια.

Νεαρός: Γιατί όχι;

Περνούσαν οι μέρες και οι νεαροί κάθε βράδυ από εκείνη την ημέρα συναντιόντουσαν και επικοινωνούσαν στην ίδια πόλη μεταξύ τους μέσω των ονείρων τους. Συζητούσαν για τα νέα τους,τα προβλήματά τους και συνεπώς αναπτύχθηκε μια υγιής φιλία. Όμως,ο Ιπποκράτης είχε βαρεθεί την όλη επικοινωνία από τα όνειρα και σκέφτηκε να μοιραστεί με τον Troy την φαεινή ιδέα που είχε στο μυαλό του το τελευταίο χρονικό διάστημα. Έτσι κι έγινε.

Ξάπλωσε λοιπόν στο κρεβάτι του,έτοιμος να επιχειρήσει κάτι δύσκολα κατορθώσιμο και εφικτό. Ήθελε να προτείνει στον Troy να συναντηθούν στην πραγματικότητα. Κάτι, ωστόσο, φάνηκε να πηγαίνει λάθος. Αυτή την νύχτα,ο Ιπποκράτης δεν ονειρεύτηκε την πόλη στην οποία συναντιόνταν με τον Troy.

Το ξημέρωμα σηκώθηκε λίγο ταραγμένος και αγχωμένος,αλλά υπέθεσε πως απλά δεν έτυχε να ονειρευτεί την πόλη ή απλά πως ο Troy κοιμήθηκε πιο αργά και λόγω της διαφοράς ώρας μεταξύ των χωρών Ελλάδας-Αγγλίας υπήρξε κάποιο σφάλμα με τον συντονισμό των ονείρων τους.

Με την πάροδο του χρόνου, δυστυχώς εξακολουθούσε να μην ονειρεύεται την πόλη. Άρχισε να νιώθει παρανοϊκός. Τι κι αν ο Troyήταν απλώς ένα πρόσωπο,που εμφανίστηκε στο όνειρό του Ιπποκράτη απλά για να νιώσει αυτός το αίσθημα της φιλίας και τώρα που το έχει αντιληφθεί το υποσυνείδητό του δεν χρειάζεται να τον ονειρεύεται;Ή ακόμα,τι μπορεί να έχει συμβεί στον ίδιο τον Troy και δεν εμφανίζεται στα όνειρα του Ιπποκράτη;Μήπως του έχει συμβεί κάτι;

Αυτές οι σκέψεις ακούγονταν σαν φωνές στο κεφάλι του Ιπποκράτη. Προσπάθησε μάλιστα να ερευνήσει το φαινόμενο των παράλληλων ονείρων με κάποιον από άλλη χώρα,όμως φαινόταν εφικτά αδύνατο να ισχύει όντως κάτι τέτοιο. Όλες οι μελέτες του και οι έρευνες τον έκαναν να συνειδητοποιήσει πως τα όνειρα δεν είναι τίποτα άλλο,παρά μια δράση του εγκεφάλου,που δημιουργεί έντονες εικόνες καθ’όλη τη διάρκεια του ύπνου. Είναι τραγικό…Φάνηκε πως ο Troy δεν ήταν τίποτα άλλο,παρά μια δημιουργία για την ευχαρίστηση του υποσυνείδητου του Ιπποκράτη.

Επομένως, μετά από όλες αυτές τις έρευνες, ο Ιπποκράτης αποφάσισε να τα παρατήσει και να επιστρέψει στον παλιό απαίσιο για εκείνον τρόπο ζωής. Με αυτά και τα εκείνα λοιπόν, είχε περάσει ένας χρόνος από την τελευταία φορά που επικοινώνησε ο Ιπποκράτης με τον Troy. Ο Troy ήταν πλέον παρελθόν.

Ξημέρωσε έτσι μια ακόμη μέρα,ο Ιπποκράτης μόλις σηκώθηκε έφαγε πρωινό,έπλυνε τα δόντια του και ύστερα ετοιμάστηκε να πάει σχολείο. Φτάνοντας στο σχολείο,έχοντας σχεδόν φτάσει στα κάγκελα για να μπει μέσα,αυτό που παρατηρεί τον αφήνει άναυδο. 

Ήταν ο Troy. Με το που τον βλέπει,πηγαίνει τρέχοντας προς την κατεύθυνσή του και τον αγκαλιάζει. Μαθαίνει πως στην πραγματικότητα ο Troy είχε σκοπό όλο αυτό το διάστημα να μετακομίσει στην Ελλάδα και πως θα έμενε μόνιμα,μια και οι γονείς του βρήκαν δουλειά εκεί.

Κατόπιν,ο Ιπποκράτης ανοίγει τα μάτια του και συνειδητοποιεί πως όλα ήταν ένα όνειρο. Είναι απίστευτο πώς ένας χρόνος ονείρου,μπορεί να ισοδυναμεί με μια κανονική μέρα.