Ρίμες
του ουρανού
Λυδία
Γράβαρη, Αριάδνη Γράβαρη
Αριάδνη Γράβαρη
Μονόπλευρη αγάπη
Αγάπη στέκομαι απέναντί σου και κοιτώ
θέλω να απλώσω το χέρι μου μα, δεν δύναμαι
και παγωμένη στο βάθος των ματιών σου χάνομαι
και η αγάπη ως τα βάθη την καρδιά μου ζεσταίνει
εσύ είσαι εκεί μα εγώ αφανής για εσένα
την πλάτη γυρνάς και βαθμηδόν απομακρύνεσαι
σε βλέπω να χάνεσαι και στέκω μονάχη, νεκρή
μόνο σημάδι ζωής ένα δάκρυ στο μάγουλο.
 |
| Δραπετσώνα. |
Λυδία
Γράβαρη
Καθώς
κοιτώ και φως ψάχνω να βρω
μια
ακτίνα μαγική βρίσκω σε μια ακτή
λάμπει πολύ αλλά χάνεται σε μια στιγμή,
συνεχίζω
να κοιτώ τον απέραντο ουρανό.
Δεν
αντέχω τη ζωή, είναι τόσο σκοτεινή
θέλω
να χαθώ μονάχα για μια στιγμή
να φύγω, να πάω σε μια άλλη ζωή.
Καθώς αυτός με απασχολεί, σκέφτομαι,
στέκομαι
στου κήπου σε μια υγρή γωνιά
στο όνειρό μου φεύγω, σιγά σιγά χάνομαι
για
πάντα στο όραμά μου πολύ βαθιά.
 |
| Νέα Ιωνία. |
Λυδία Γράβαρη
Ο ουρανός αιφνίδια γεμίζει με μαύρα σύννεφα
τα ζωντανά με φόβο στις φωλιές προσφεύγουν,
κεραυνοί και μπουμπουνητά την αρχή σημαίνουν
κι η ψυχή παίρνει το σύνθημα, η οργή ξεσπά.
Μια νύχτα θολή η μικρή Ελένη μόνη κλαίει
σκεπασμένη από το τέρας, προσπαθεί να κρυφτεί
μα ένα χάδι τους παλμούς της καρδιάς κατευνάζει
και μες στη ζωή αγκαλιά στον ύπνο βυθίζεται.
Αριάδνη
Γράβαρη
Η
αναζήτηση
Όλα
γύρω μου ζωντανά χαρούμενα κινούνται
μα
εγώ στον πυθμένα της ύπαρξης βυθίζομαι
απαντήσεις
στα ερωτήματα γυρεύω να βρω
τον
εαυτό μου παιδεύομαι να ανακαλύψω
ψάχνω
το νόημα της ζωής μου ν’ απαντήσω
και
μονάχα τότε στο φως ξανά θ’ αναδυθώ.
