Μαρία Kαπίρη, Γιώργος Μπιλικαΐδης
---------
Kαπίρη Μαρία
Η
πανδημία του 21 ου αιώνα
Αναμφισβήτητα,
ζούμε μία περίοδο που θα μείνει χαραγμένη
στην παγκόσμια ιστορία.
 |
| Γκράφιτι επί της οδού Κύμης και Σπύρου Λούη |
Πρωτόγνωρες
καταστάσεις – σε ολόκληρο τον κόσμο –
λαμβάνουν χώρα, καθώς η πανδημία του
ιού COVID19 έχει επηρεάσει
όλες τις πτυχές της ζωής μας. Κλειστά
σύνορα, άνθρωποι σε καραντίνα, πρωτοφανή
μέτρα που περιορίζουν την ελευθερία
μας, εκατομύρια παιδιά εκτός σχολείων
και
πανεπιστημίων,
κλειστά καταστήματα και υπηρεσίες...
Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά...Τη μία μέρα
παρακολουθούσαμε εικόνες στη μακρινή
Κίνα και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα
ακούμε για τα κρούσματα στη χώρα μας.
Είναι δύσκολο να προσαρμοστεί κανείς
σε αυτές τις νέες συνθήκες και πολύ
περισσότερο εμείς τα παιδιά.
Πρώτη
και άμεση συνέπεια της πανδημίας για
εμάς τα παιδιά είναι το κλείσιμο των
σχολείων και η αναστολή κάθε εκπαιδευτικής
και αθλητικής δραστηριότητας για δύο
εβδομάδες.
Τα
Ελληνόπουλα που – περισσότερο από κάθε
άλλο παιδί ή έφηβο στην Ευρώπη – είχαν
μάθει να βρίσκονται διαρκώς σε κίνηση,
καθώς εκτός από το σχολείο είχαν και
πλήθος εξωσχολικές δραστηριότητες,
τώρα καλούνται να παραμείνουν σπίτι.
Κανένας
μαθητής δεν φανταζόταν πόσο πολύ θα του
έλειπε το σχολείο και η ρουτίνα του...Τα
μαθήματα, η επαφή με φίλους, οι πρόβες
για την εθνική επέτειο, τα γέλια στο
διάλειμμα κόπηκαν απότομα. Τον αρχικό
ενθουσιασμό για τις πρόωρες διακοπές,
όπως αρχικά θεωρήσαμε, ακολούθησε πολύ
σύντομα η πλήξη και η μονοτονία. Γιατί
μαζί με το σχολείο, είναι αδύνατον να
συνεχίσουν τα παιδιά τα μαθήματα στις
ξένες γλώσσες, το ωδείο, τις προπονήσεις
του, ενώ σε περιορισμό μπήκαν ακόμη και
οι συναντήσεις με την παρέα.
Εκείνο,
όμως, που προκαλεί το μεγαλύτερο άγχος
είναι η ανησυχία που «διαβάζουμε» στα
μάτια των μεγαλύτερων. Η τηλεόραση και
το διαδίκτυο έχουν πλέον κατακλυστεί
από ειδήσεις που εφιστούν σε όλους την
προσοχή για τις συνέπειες που μπορεί
να έχει στην υγεία της τρίτης ηλικίας
και των ανθρώπων που ανήκουν στις
ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Ακόμα,
λοιπόν, κι αν εμείς τα παιδιά νοσήσουμε,
δεν θα αντιμετωπίσουμε κάποια επιπλοκή.
Αγαπημένα μας πρόσωπα, όμως, μπορεί να
νοσήσουν αν τους μεταφέρουμε τον ιό και
αυτό να οδηγήσει ακόμη και σε κίνδυνο
τη ζωή τους.
Έπειτα,
υπάρχει έντονη ανησυχία για τις συνέπειες
στην ελληνική και την παγκόσμια οικονομία,
γιατί καταστήματα, εργοστάσια, αεροπορικές
εταιρίες, ξενοδοχεία και πολλοί άλλοι
κλείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι συνέπειες στην οικονομία και την
κοινωνία θα αργήσουν να φανούν.
Μέσα
σε όλη αυτή την κατάσταση δεν μπορεί
παρά να σκέφτεται κανείς και τους
ανθρώπους που βρίσκονται «στην πρώτη
γραμμή». Νοσηλευτές και γιατροί θέτουν
τη ζωή τους σε κίνδυνο καθημερινά για
να αντιμετωπίσουν περιστατικά ατόμων
με κορονοϊό που προστίθενται στους
ασθενείς
που ήδη νοσηλεύονται για άλλες παθήσεις.
Αναγκάζονται να εργάζονται για πολλές
ώρες και διατρέχουν τον κίνδυνο να
νοσήσουν και οι ίδιοι. Και πολλοί άλλοι
επαγγελματίες βέβαια εξακολουθούν να
εργάζονται για να διασφαλίσουν σε όλους
μας τα απαραίτητα αγαθά, όπως φαρμακοποιοί
και άνθρωποι στα καταστήματα τροφοδοσίας.
Και
βέβαια τα ερωτήματα είναι πολλά και
αναπάντητα...Πότε θα ξανανοίξουν τα
σχολεία;
Πόσο
θα κρατήσει η πανδημία; Θα καταφέρουμε
να περιορίσουμε την εξάπλωση του ιού;
Θα
καταφέρουμε να έχουμε όσο το δυνατόν
λιγότερα κρούσματα και λιγότερους
θανάτους;
Θα
επανέλθει η ζωή μας σε κανονικούς
ρυθμούς;
Κανείς
δεν φαίνεται να μπορεί να απαντήσει με
βεβαιότητα σε όλα αυτά, ούτε καν οι
ειδικοί, δεδομένου ότι ούτε θεραπεία
ούτε εμβόλιο ακόμα υπάρχει. Σε ένα, όμως,
συμφωνούν όλοι...ότι θα πρέπει να ληφθούν
αυστηρά μέτρα για τη δημόσια υγεία τα
οποία θα πρέπει να ακολουθήσουμε όλοι.
Το πόσο γρήγορα, δηλαδή, θα βγούμε από
την παγκόσμια καραντίνα εξαρτάται από
κάθε έναν μας ξεχωριστά.
Η
αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση
της πανδημίας εξαρτάται από τον βαθμό
ανταπόκρισής μας στο αίτημα για
αυτοπεριορισμό. Έχουμε όλοι την ατομική
ευθύνη να φερθούμε με σοβαρότητα και
σύνεση. Πρέπει να τηρούμε τους κανόνες
υγιεινής και να περιορίσουμε τις
κοινωνικές μας επαφές για όσο διάστημα
μας ζητούν οι επιστήμονες. Έτσι,
προστατεύουμε τον εαυτό μας, τα αγαπημένα
μας πρόσωπα, ανθρώπους με χρόνια νοσήματα
και συνεπώς όλο το κοινωνικό σύνολο.
Είναι η στιγμή να αποδείξουμε ότι
μπορούμε να ενεργήσουμε ως συνειδητοποιημένοι
και ευαισθητοποιημένοι πολίτες και να
παραμείνουμε σπίτι μας για όσο χρειαστεί.
Μπορεί
να είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο!
Οι μαθητές ας κάνουμε μία επανάληψη, να
καλύψουμε τα κενά που είχαμε, ας διαβάσουμε
ένα λογοτεχνικό βιβλίο, ας ακούσουμε
μουσική.
Μπορούμε
να ξεκινήσουμε μία σειρά ή να δούμε
ταινίες, να ασχοληθούμε με ένα αγαπημένο
μας χόμπι. Έπειτα η τεχνολογία βοηθάει
να μην χάσουμε την επαφή ούτε με τα
μαθήματά μας ούτε με τους φίλους μας.
Τέλος, είναι μία ευκαιρία να αφιερώσουμε
χρόνο στα οικεία μας πρόσωπα, να
συζητήσουμε μαζί τους, να παίξουμε, να
γελάσουμε, να φλυαρήσουμε χωρίς την
πίεση της καθημερινότητας.
Ας
θυμηθούμε την ιστορία του Νεύτωνα... Τις
χρονιές 1665 και 1666, όταν έπληττε την
Ευρώπη η πανούκλα και το πανεπιστήμιο
στο Καίμπριτζ παρέμεινε αναγκαστικά
κλειστό για προφανείς προληπτικούς
λόγους, ο Νεύτων γύρισε στο Γούλσθορπ.
Κατά την παραμονή στη γενέτειρά του η μελέτη
του πάνω στα έργα άλλων επιστημόνων
άρχισε ήδη να αποδίδει καρπούς. Την
περίοδο εκείνη έκανε, ή είχε τουλάχιστον
εμπνευστεί, σημαντικότατες ανακαλύψεις
για τα μαθηματικά και όχι μόνο: η θεωρία
χρωμάτων, βασισμένη
στα πειράματα που για καιρό διεξήγαγε,
το γενικευμένο διωνυμικό θεώρημα, και
βέβαια, ο απειροστικός λογισμός. Επρόκειτο
για μία πολύ δυνατή ώθηση για την επιστήμη
που «οδήγησε τα μοντέρνα μαθηματικά
υψηλότερα από το επίπεδο της ελληνικής
γεωμετρίας».
Ήταν
τόσο σημαντικές οι επιστημονικές
ανακαλύψεις αυτές, που τα έτη 1665 και
1666 για τον Νεύτωνα αναφέρονται στη
βιβλιογραφία ως «Anni
Mirabiles»
(Θαυματουργά Έτη). Ο ίδιος λέει για τις
χρονιές αυτές: «Στις δυο χρονιές 1665 και
1666 της πανούκλας…ενδιαφερόμουν για τα
Μαθηματικά και τη Φιλοσοφία πιο πολύ
παρά οποιαδήποτε άλλη φορά από τότε».
Ας
προσπαθήσουμε, λοιπόν, να είμαστε
δημιουργικοί και υπεύθυνοι και ας
ελπίσουμε όλοι ότι σύντομα η ζωή μας θα
επανέλθει στους κανονικούς της ρυθμούς.
Μέχρι
τότε...Μένουμε σπίτι!
Η Μαρία Καπίρη είναι μαθήτρια της Β' Γυμνασίου του 6ου Γυμνασίου Νέας Ιωνίας
------------------
Γιώργος Μπιλικαΐδης
Ο κορονοϊός είναι ένας ιός, ο οποίος δεν πρωτοεμφανίστηκε το 2019, αλλά πολύ πριν. Επιβεβαιωμένα ξεσπάσματα κορονοϊού συνέβησαν το 2002 στη Κίνα και το 2012 στη Μέση Ανατολή και ήταν υπεύθυνα για την εμφάνιση οξέως σοβαρού αναπνευστικού συνδρόμου και στις δύο περιπτώσεις.
Τώρα, ένας άλλος κορονοϊός, ο γνωστός σε όλους μας κορονοϊός, με την ονομασία Κορονοϊός Ουχάν έχει προκαλέσει την πανδημία που ζούμε όλοι αυτήν την στιγμή. Με ήδη 2.468 κρούσματα και 851 επιβεβαιωμένους θανάτους μέχρι το 2019, η κατάσταση συνεχίζει και χειροτερεύει. Για αυτό πρέπει με κάποιον τρόπο να μειώσουμε τον αριθμό των κρουσμάτων μέχρι οι επιστήμονες να ανακαλύψουν έναν τρόπο να εξαφανίσουν τον κορονοϊό.
Οι συνέπειες θα είναι μεγάλες. Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν δουλειά, ενώ άλλοι υποφέρουν από προβλήματα υγείας και ο κορονοϊός μπορεί να τους αποτελειώσει. Για αυτό, θα ήταν καλύτερο να ακολουθούμε τις συμβουλές που μας δίνουν οι γιατροί, όπως να πλένουμε τα χέρια μας τακτικά, να μην βγαίνουμε έξω από το σπίτι και να κρατάμε απόσταση από άλλους ανθρώπους. Πρέπει όλοι να βοηθήσουμε όσο μπορούμε.
Ο Γιώργος Μπιλικαΐδης είναι μαθητής της Α' Γυμνασίου του 6ου Γυμνασίου Νέας Ιωνίας
17/3/2020
