Καπίρη Μαρία Γ-3’
Η πριγκίπισσα Μουντζουριάρα
Ένα παραμύθι με πολλές μουντζούρες
Μια φορά και έναν καιρό σε ένα βασίλειο πολύ πολύ μακριά, το Βασίλειο της Τελειότητας ζούσε η πριγκίπισσα Μουντζουριάρα. Το βασίλειο δεν ήταν ούτε μικρό, ούτε αχανές, ο καιρός ούτε παγωμένος, ούτε ζεστός και όλοι κάτοικοι είχαν ακριβώς όσα χρήματα χρειάζονταν. Όλα ήταν τέλεια.... Από τον Βορρά ορθώνονταν ψηλά βουνά, στη Δύση απλώνονταν απέραντες, εύφορες πεδιάδες, στην Ανατολή βρέχονταν από καταγάλανα νερά θαλασσών και στον Νότο κατάφυτα δέντρα έφταναν μέχρι τα σύνορα του Βασιλείου. Κάθε λογής λουλούδια και ζώα ζούσαν εκεί και οι κάτοικοι ήταν όλοι ευγενικοί και χαρούμενοι και ποτέ κανείς δεν είχε παραπονεθεί στο Βασίλειο της Τελειότητας.
Η πριγκίπισσα Μουντζουριάρα ζούσε εκεί με την πολυαγαπημένη της οικογένεια -τον πατέρα της βασιλιά Αλάνθαστο που ήταν πάντοτε δίκαιος και συμπονετικός, τη μητέρα της βασίλισσα Άψογη που ήταν πάντα ευγενική και καλοσυνάτη και την αδερφή της Αψεγάδιαστη που ήταν όμορφη και συνετή.
Τα χρόνια περνούσαν και η πριγκίπισσα Μουντζουριάρα μεγάλωνε και παρά την καλή της την καρδιά είχε ένα ελάττωμα. Δεν μπορούσε να γράψει χωρίς να κάνει τρομερές και ακαλαίσθητες μουντζούρες. Η μέρα πλησίαζε που έπρεπε να διαδεχθεί τον πατέρα της στον θρόνο και με τρόμο συνειδητοποίησε πως το ελάττωμά της θα αποκαλύπτονταν μόλις έπρεπε να υπογράψει τα βασιλικά της διατάγματα. Τι συμφορα! Η βασιλική οικογένεια για πρώτη φορά στην τέλεια ζωή της είχε πρόβλημα. Μήπως να παραχωρήσουν τον θρόνο στην Αψεγάδιαστη;
Η πριγκίπισσα Μουντζουριάρα κλείνεται στο δωμάτιό της. Ολημερίς και ολονυχτίς γράφει, σκίζει τις μουντζούρες της, κλαίει και ξανά από την αρχή. Ο βασιλιάς καλεί τους καλύτερους δασκάλους, τους πιο μορφωμένους και υπομονετικούς. Όλοι όμως, ο ένας μετά τον άλλο, αποτυγχάνουν για πρώτην φορά στη ζωή τους και φεύγουν απογοητευμένοι.
Τότε μια μέρα, χτυπά την πόρτα του παλατιού ένας γέρος και ζητά να δει την πριγκίπισσα Μουντζουριάρα. Ο βασιλιάς Αλάνθαστος απελπισμένος του επιτρέπει να δοκιμάσει την παράξενη μέθοδό του. – Θα πρέπει να με ακολουθήσει βασιλιά μου, έξω από τα όρια του Βασιλείου της Τελειότητας. Μην έχοντας άλλη λύση ο βασιλιάς δέχεται και η Μουντζουριάρα φεύγει από το υπέρλαμπρο παλάτι στο κάρο του γέρου.
Έξω από το βασίλειο της η πριγκίπισσα Μουντζουριάρα είδε πολλά διαφορετικά τοπία και ανθρώπους για πρώτη φορά στην ζωή της. Χωράφια ξερά, ποτάμια που είχαν στερέψει, φτωχικά σπιτάκια, ταλαίπωρους αγρότες, πεινασμένα παιδάκια....
Το βράδυ κοιμήθηκε όχι στο πουπουλένιο στρώμα στο ζεστό της δωμάτιο αλλά στο παγωμένο καλύβι του γέροντα. Το πρωί ξύπνησε πεινασμένη μα το γεύμα της ήταν λιτό και άνοστο. Είδε και άλλα πολλά.... Τότε ο γέρος της έδωσε της έδωσε να γράψει μια λίστα με όλα όσα την κάνουν ευτυχισμένη. Απαλλαγμένη από το άγχος της τελειότητας και έχοντας στο μυαλό της τις νοσταλγικές εικόνες του Βασιλείου της έγραψε από την καρδιά της χωρίς ούτε ένα λάθος όλα εκείνα για τα οποία ήταν ευγνώμων.
Η πριγκίπισσα Μουντζουριάρα δεν είχε απαλλαγεί από το ελάττωμά της, έμαθε όμως ότι αν και δεν μπορεί να είναι πάντα τέλεια, θα συνεχίζει παρά τις μουντζούρες της και θα προσπαθεί να είναι τέλεια η τέλεια Βασίλισσα για τον λαό της, που ενωμένος και αγαπημένος συνέχισε να προοδεύει.
Πράγματι ήταν η καλύτερη Βασίλισσα που είχε γνωρίσει ποτέ το Βασίλειο της Τελειότητας και προς τιμήν της μετονομάστηκε σε Βασίλειο της Ενωμένης Μουντζούρας.
