Μιχάλης Πάτσης
Αναφέρεται πολύ συχνά το φαινόμενο αυτό, το έχει δει στην τηλεόραση, ως «πανεπιστημιακή βία». Είναι εσφαλμένη και πολύ επικίνδυνη έννοια. Τα πανεπιστήμια, τα ελληνικά, αλλά και όλου του κόσμου δεν έχουν σχέση με τη βία και η λειτουργία τους πρέπει να προστατεύεται. Η βία στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι εισαγόμενη από εξωθεσμικούς φορείς.
Πρέπει το κάθε πανεπιστημιακό ίδρυμα να προστατεύεται από το κράτος, αλλά κυρίως από το θεσμικό πλαίσιο το οποίο πρέπει να είναι σεβαστό από όλους. Είναι σωστό η φύλαξη των πανεπιστημίων να αποδοθεί στα ίδια τα ιδρύματα. Η αρχή που πρέπει να πρυτανεύσει είναι, πως το κάθε ίδρυμα θα πρέπει να προστατέψει το χώρο του, με ενιαίο θεσμικό πλαίσιο το οποίο θα πρέπει να τηρείται από όλους. Δυστυχώς είμαστε σε μια περίοδο που τα πανεπιστήμια δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχουν ελεύθερη είσοδο.
Αυτό που απαιτείται είναι η είσοδος σε αυτά να ελέγχεται. Δε θα μπορεί να μπει κάποιος σε έναν πανεπιστημιακό χώρο χωρίς την επίδειξη ταυτότητας η οποία αποδεικνύει ότι αυτός έχει οργανική ή λειτουργική σχέση με το πανεπιστήμιο, είναι φοιτητής, εργαζόμενος, καθηγητής. Δεν θα μπορούν να μπαίνουν επισκέπτες σε κανέναν πανεπιστημιακό χώρο, εστίες, βιβλιοθήκες κ.α. χωρίς την επίδειξη αυτής της ταυτότητας. Επίσης επισκέπτες - φιλοξενούμενοι, δηλαδή άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με τα πανεπιστήμια θα πρέπει να μπαίνουν με την επίδειξη πρόσκλησης από τη Σχολή στην οποία πηγαίνουν ή την βιβλιοθήκη ή κάτι άλλο και αυτοί θα πρέπει να επιδεικνύουν την αστυνομική τους ταυτότητα. Οι επισκέπτες θα πρέπει να καταγράφονται σε ένα βιβλίο, το βιβλίο των επισκεπτών.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ελεγχθεί η εισαγόμενη βία στα πανεπιστήμια.
Βέβαια υπάρχει και άλλος τρόπος: η αναθεώρηση του τρόπου αντίληψης που έχουμε για τη βία, διότι δυστυχώς η βία είναι μια έννοια στενά συνδεδεμένη με την ιστορία της Ελλάδας και γίνεται αντιληπτή ως μια θετική στάση, θετική συμπεριφορά για την καλυτέρευση των όρων ζωής, Αυτή η εσφαλμένη και εξωιστορκή αντίληψη είναι δύσκολο να αλλάξει, αν δεν κοπιάσουν πολλοί και δεν ανατραπεί η κυρίαρχη αντίληψη που λέει πως η βία είναι η μαμή της ιστορίας, άρα είναι μια κατάσταση θετική και δεν μπορούμε να την αποκλείσουμε.
Ένας άλλος τρόπος είναι σίγουρα η αύξηση των δεικτών ευγένειας στην ελληνική κοινωνία και ιδίως στους νέους. Χρειάζεται η ευγένεια και πιο ήπιες φόρμες επικοινωνίας να εισαχθούν στην ελληνική κοινωνία. Θυμάμαι όταν δίδασκα στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, ου στο τέλος κάθε μαθήματος οι φοιτητές μου έλεγαν πάντα «Ευχαριστούμε κ. Πάτση ή Ευχαριστούμε κ. Μιχάλη». Εδώ δεν γνωρίζω αν οι φοιτητές μετά τπ πέρας του μαθήματος, ευχαριστούν τον καθηγητή τους! Καλό θα ήταν, διότι η ευγένεια είναι στοιχεία καλής αγωγής και πιο ανεκτικού τρόπου επικοινωνίας.
